De witte dorpen en Ronda, woensdag 15 april 09

groot formaat panorama waarbij de straten als lava lijken

Die nacht krijgen we onweer met storm en zware regen. Bovengaande foto is genomen vanop het terras van onze kamer tijdens een stortbui.


In de voormiddag gaan we eerst nog voorraad inslaan in de mercadona. We zijn het daar ondertussen gewoon, je kan ondergronds parkeren. In de winkel hebben ze ook handige draagmandjes die je als ze te zwaar op de grond zet en met een uitschuifbaar handvat achter je meesleept als een hondje. We vallen in onze zomerse kledij duidelijk op. Pasta, ham, kaas, eieren water en vooral wijn en cava. Je vindt daar de lekkerste spaanse rode wijnen tussen de 3 € en 10 € als je 12€ uitgeeft heb je echt wel een topwijn. Bovendien mag ik ook de sherry niet vergeten.
fino seco, oloroso en dulce, maar vooral de jerez pedro ximinez, plakkerig zoet zwart van kleur maar een ongelooflijke lekkernij. Hij gaat binnen als de beste stroop, maar na twee glazen zet Lut de grootste aria's in. Eva Maria, eat your heart out!

Aan de kassa leggen ze me nog eens het systeem uit, om de parking uit te rijden hou je de rekening met streepjescode naar het aparaat en de slagboom gaat open. Echt praktisch.

Eer we uitgeladen zijn is het al een heel eind na de middag eer we kunnen vertrekken naar de witte dorpen bezoeken, terug een 200 km van ons vandaan. Ronda is ons keerpunt.
Doordat er zoveel nieuwe autosnelwegen bijgekomen zijn de laatste vier jaar (de leeftijd van de dvd van onze gps) sparen we meer dan 30 min op de reistijd uit. Een nadeel van onze gps in Spanje is dat hij de meeste straten op hun nummer herkent, en niet op de straatnaam.
We vinden in Setinel de las bodegas slechts één straat A221.

Aangezien we zo laat op pad zijn, beslissen we slechts één wit dorp te bezoeken en van thuis uit zag Senitel de las bodegas er toch wel een uit dat je moest gezien hebben, met die woningen in de rotsen. Bovendien wilden we nog naar Ronda.

Onze gps loodste ons een dorp in, het zag er wat wit uit. Hoe ik ook dat dorp rond reed, ik zag geen rotsen. Ik denk dat we zowat alle straten gedaan hebben, steil en smal. Oude wijken en nieuwe wijken. Tot ik parkeerde en even te voet verder wou kijken. Miezirge motregen hield de rest van het gezelschap in de auto. 'Is dat nu een wit dorp?' Hoe ik ook probeerde uit te leggen wat ik op foto gezien had, en dat er hele achtdaagse reizen 'de witte dorpen' georganiseerd werden, meer dan een wat matte blik kreeg ik niet terug.
Nu eerlijk gezegd, meer dan een verkaveling met gesloten bebouwing was dat hier niet. Een soort verstedelijkt dorp met smalle steile betonstraatjes mét verkeersdrempels. Alsof je hier meer dan 15 km per uur zou rijden op een helling die je wel in eerste versnelling moest nemen.

Toch nog maar eens op de gpk gekeken (gewone plooikaart). Een deel van die weg is groen gekleurd, en doorgaans als een michelinkaart dat aanduid is het wel de moeite. Nog maar eens door het dorp, en toen zag ik dat de doorgaande weg door werken was onderbroken. Voorbij de onderbreking zag ik een wegwijzer Setinel. Juist.

Toen we in het juiste dorp aankwamen, klonk al vlug naast mij 'zullen we ons niet op een openbare plaats parkeren?' Eh ja? Na een scherpe bocht lukte het, we zouden de rest te voet doen.
Ver moesten we niet gaan, de rotsen hingen boven ons.

Het terras was verlaten, maar aan huisnr 71 (ook ons huisnr) kochten we onze café con leche. Een toilet bezoek is ook altijd handig. Maar waar is de kleinste kamer hier. 'Ariba' antwoordt de dame achter de bar. Er staat een trap, maar daar was toch een rots? Blijkt er een piepklein toilet te zijn net onder de rots. Als je je schuin kronkelt kan je net gaan zitten. Door de ronde opening in de muur heb je zicht naar buiten, en ook een beetje frisse lucht.

Ondertussen was de zon er ook weer.



Je kan zien dat het toeristisch seizoen nog niet is ingezet in Zuid-Spanje.

Een wandeling door het dorp is echt een belevenis. Steeds nieuwe perspektieven.


We worden er ook weer geconfronteerd met de sociale manier van werken in Spanje. Twee zijn bezig, vijf kijken toe.

Smal zijn ze wel die straatjes, toch is er hier vrij druk autoverkeer.

De huizen zijn echt gebouwd tussen de rotsen. De meeste hebben als achtermuur de rotswand.

Er zijn er zelfs die boven de rots boven hun huis een ander huis staan hebben. Ik hoop dat als de bovenbuur zijn gazon sproeit het niet binnenregent bij onderbuur.



Er is er een met energie te veel. Terwijl wij er een rustig tempo op nahouden loopt er een steeds maar blokjes rond.


panorama

Op het einde van de wandeling besef ik dat we de toeristische route in omgekeerde volgorde hebben gedaan. Hier is er namelijk veel parkeerplaats en krijg je een eerste panoramisch zicht op het dorp.
Je ziet ook het duidelijke contrast in het weer, zowel dreigende regen als zonneschijn. We hebben moeten schuilen, maar het was bij momenten ook warm in de steile straatjes.

Ronda is een heel ander verhaal.

Het ligt hier amper een paar km vandaan, dus dat kunnen we er nog vlug bijnemen.
Ronda is wel erg druk vergeleken bij Setinel. We rijden het centrum binnen, door het oude historische centrum. We passeren de parador en rijden over de kloof.
Dan dalen we terug af. We komen op een vrij open plein, maar geen enkel plaatsje om te parkeren. Dan maar weer het centrum in, terug over de kloof. We hebben dit een paar keer gedaan. We wilden zo graag Wim en Gertrude verrassen, we kregen het adres van Elsy. Bovendien had ik hun website ook al bekeken, en Gino had me zijn verhaal ook al gedaan. Goed voorbereid dus. Behalve het parkeerprobleem, dat hadden we onderschat. We hebben de bordjes met een vliegend pijltje P 24h gevolgd. Tot Eulalie de wijsheid had: 'zouden die bordjes willen zeggen dat je hier 24h mag staan, gewoon langs straat, en niet de weg naar een ondergrondse parking aanduiden naar waar we op zoek zijn ?'

Juist dus, na een paar keer in file gestaan te hebben, het was ondertussen na 19.00h en we moesten nog meer dan 200 km terug. 'Wat denken jullie kinderen, hebben we hier gezien of willen jullie hier nog rondwandelen' gaven we een schijn van inspraak.
Naar huis dus.

Vanavond koken we zelf. Pasta met scampi, lekker wijntje erbij. Vooraf nog een partijtje biljart met enkele glazen Ximenez. We hebben goed geslapen.

klik zeker eens op de foto's om ze te vergroten,
en er zijn nog veel meer foto's in hogere resoltie te bekijken in ons online album.